Bruno Sluydts

Bruno Sluydts:'La fin des certitudes' is de titel van het laatste boek van Ilya Prigogine. Het was ook de titel die Bruno Sluydts gebruikte voor zijn tentoonstelling in 1999 in De Zwarte Panter, Antwerpen. De titel verwijst naar de link die Sluydts legt tussen een nieuwe manier van denken in de wetenschap, waar hij in zijn kunst naar verwijst. Na verschillende periodes in de evolutie van zijn eigen stijl, van een soort neo-expressionisme, over postmodernisme, met verwijzing naar mythologische thema's, groeide het uiteindelijke breekpunt uit de wetenschap. Na het lezen van enkele van de nieuwe chaostheorieën kwam Sluydts op het idee om deze theorieën op een plastische manier uit te proberen. Dus werd de theorie praktisch gemaakt. Hij ging uit van de fractals. De term 'fractal' was het idee van Benoit Mandelbrot. Hij heeft het van het Latijnse woord 'frangere', wat 'breken' betekent. Sluydts begon zijn schilderij op te splitsen in fragmenten, 'fractals'. Hij verwees naar de theorie door gebruik te maken van iteraties, Mandelbrotsets en anderen. Toen de chaostheorie werd opgeslokt door de meer universele theorie over 'complexe systemen', werd zijn werk soberder en gekoppeld aan het onderbewustzijn. Zowel de hersenen als het universum zijn beide complexe systemen. Zijn eerste uiteenzetting over complexe systemen noemde hij 'zelforganiserend', zoals instabiele dynamische systemen zichzelf organiseren. Hij bracht de interactie in de natuur over op de schilderkunst, wat leidde tot titels als 'Correlation Man' en 'Free Order'. Het resultaat is een kleurrijke en krachtige mix van emoties, wetenschap, gedachten en leven. In feite functioneert de evolutie van zijn werk zelf als een complex systeem. Het grijpt terug naar zijn neo-expressionistische werken, het verwijst naar politiek, wetenschap en liefde en het probeert een nieuwe plastische taal te creëren. Sluydts legt echter minder de nadruk op de schilderijen, dan op de theorie erachter.